Rolf Pole: Το όνομα μου είναι Άνθρωπος…

του Μιχάλη Σκούρτη


...έχω πολλούς πατέρες κι έχω πολλές μητέρες.
Κι έχω πολλές αδερφές κι έχω πολλούς αδερφούς. Οι αδελφοί μου είναι μαύροι κι οι μητέρες μου κίτρινες.
Κι οι πατέρες μου είναι κόκκινοι κι οι αδελφές μου ανοιχτόχρωμες.
Κι είμαι πάνω από δέκα χιλιάδων χρόνων.
Και τ' όνομά μου είναι άνθρωπος.
Και ζω απ' τον αέρα και ζω απ' το ψωμί.
Και ζω απ' το φως και ζω απ' την αγάπη.
Κι έχω δυο μάτια κι όλα μπορώ να τα δω.
Κι έχω δυο αυτιά κι όλα μπορώ να τα καταλάβω.
Κι έχουμε έναν εχθρό, αυτός μας στερεί τη μέρα. µει απ' τη δική μας τη δουλειά.
Kαι ζει απ' τη δύναμή μας.
Κι έχει δυο μάτια και δεν θέλει να δει.
Κι έχει δυο αφτιά, κι όμως δεν θέλει να καταλάβει.
Κι είναι πάνω από δέκα χιλιάδων χρόνων.
Κι έχει πολλά ονόματα.
Και ξέρω, θα πολεμήσουμε.
Και ξέρω, θα νικήσουμε.
Και ξέρω, θα ζήσουμε.
Και θ' αγαπηθούμε.
Κι ο πλανήτης Γη… σ' όλους μας θ' ανήκει.
Κι ο καθένας θα έχει αυτό που χρειάζεται.
Και δεν θα πάρει πια δέκα χιλιάδες χρόνια. Γιατί έφτασε η ώρα!

Αυτοί οι στίχοι αποτέλεσαν και την προσωπική δήλωση του Rolf Pole ενώπιον του δικαστηρίου που τον δίκαζε τον Σεπτέμβρη του '73, στίχοι του ομώνυμου τραγουδιού από το συγκρότημα «Ton Steine Scherben» με τον Rio Reiser που ήταν το αγαπημένο του γκρουπ, όπως όλης της γερμανικής ακροαριστεράς και όχι μόνο. Ο Rolf γεννήθηκε το 1942 στο βομβαρδισμένο Βερολίνο.

Το σπίτι του έχει καταστραφεί και ως το 1945 ζει στο σπίτι οικογενειακών φίλων.

Οι πρώτες παιδικές του εικόνες είναι εικόνες καταστροφής και μεταπολεμικής βίας.

Ο πατέρας του, Rudolf Pole, είναι αιχμάλωτος πολέμου έως το 1947 και στη συνέχεια καταλαμβάνει τη θέση του καθηγητή Πανεπιστημίου στο Εrlangen.

Ο παππούς του, Ludwig Pole, ήταν γνωστός οικονομολόγος και καθηγητής. Από το 1954 ο Rolf ζει στο Μόναχο. Σπουδάζει στη Νομική του Βερολίνου και του Μονάχου. Το 1966 παίρνει το πτυχίο του. Από το 1966 έως το 1970 δουλεύει σαν ασκούμενος δικηγόρος και αναδεικνύεται ηγετική προσωπικότητα του ριζοσπαστικού νεολαιίστικου κινήματος.

Τα λαϊκά έντυπα αναφέρονται σ' αυτόν με το παρατσούκλι «APO-Anwalt» (Δικηγόρος της APO, εξωκοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης),αφού υπερασπίζεται ως δικηγόρος τα μέλη του ακροαριστερού κινήματος. Το 1969 δικάζεται για την παρουσία του στις διαδηλώσεις που ξέσπασαν μετά την απόπειρα δολοφονίας κατά του Ντούτσκε. Καταδικάζεται σε 15 μήνες φυλάκιση χωρίς αναστολή. Πρόκειται για τη βαρύτερη ποινή εκείνης της περιόδου για παρόμοιο «αδίκημα». Η αλληλεγγύη του προς τους διωκόμενους αγωνιστές της αριστεράς όλων των αποχρώσεων τον φέρνει και πάλι στη φυλακή Straubing το 1971.

Μένει προφυλακισμένος για δύο χρόνια. Η δίκη του (Σεπτέμβριος 1973 - Μάρτιος 1974) καταλήγει σε τροποποίηση του κατηγορητηρίου.

Καταδικάζεται για «συμμετοχή στη RAF» σε φυλάκιση έξι χρόνων και πέντε μηνών. Τον Μάρτιο του 1975, μετά την απαγωγή του Peter Lorentz από την οργάνωση «Κίνημα 2 Ιούνη», απελευθερώνεται μαζί με άλλους έξι κρατούμενους. Του προσφέρεται πολιτικό άσυλο στην Υεμένη. 

Το 1976 συλλαμβάνεται στην Αθήνα στην οποία έχει βρει καταφύγιο αμέσως μετά τη μεταπολίτεύση. Η Δ. Γερμανία ζητάει την άμεση έκδοση του και η «Bild», η μεγαλύτερη γερμανική εφημερίδα, τον χαρακτηρίζει ως τον «πιο επικίνδυνο Γερμανό τρομοκράτη» (23/7/76)…

Τα διεθνή Μ.Μ.Ε αναφέρονται σ' αυτόν ως «ηγετικό στέλεχος της συμμορίας Baader-Μeinhof».

Αναπτύσσεται πρωτοφανής πολιτικός διάλογος και κίνημα αλληλεγγύης και συμπαράστασης με συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις που σφράγισαν μια ολόκληρη περίοδο στο οποίο πρωταγωνιστούν οργανώσεις της ελληνικής ακροαριστεράς όπως Ο.Κ.Δ.Ε, Ο.Σ.Ε, Μαχητής, Ο.Π.Α κ.α.

Μέσα σ' αυτό το κλίμα όλη πλέον η τότε αντιπολίτευση ζητάει την παραχώρηση πολιτικού ασύλου στον Pole. Από τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Γιάννη Χαραλαμπόπουλο μέχρι τον Χαρίλαο Φλωράκη, τον Μπάμπη Δρακόπουλο και τον Μανόλη Γλέζο.

Το Εφετείο Αθηνών σε μια ιστορική συνεδρίασή του και μέσα στην έντονα πολιτική αντίσταση που κυριαρχεί πια, δέχεται τελικά με πλειοψηφία (3-2) ότι «τα εγκλήματα της γερμανικής τρομοκρατίας» συνιστούν πολιτικά εγκλήματα και απαγορεύει την έκδοση, απορρίπτοντας τη Γερμανική απαίτηση. Όμως οι Αρεοπαγίτες μέσα σε 24 ώρες προσβάλλοντας την απόφαση των εφετών αποφασίζουν την άμεση έκδοση του στη τότε Δ. Γερμανία των «Λευκών κελιών» (μια αποτρόπαια απόφαση «πολιτικής» σκοπιμότητας ), δύο μέρες πριν από τις γερμανικές εκλογές του Οκτώβρη. Η παράδοση του Πόλε θεωρήθηκε το «πολιτικό» ρουσφέτι του Κωνσταντίνου Καραμανλή προς τον Helmut Shmitt, για να εξασφαλίσει την υποστήριξή του στην ένταξή μας στην Ε.Ο.Κ...

Οι τρεις δικαστές του Εφετείου που τόλμησαν να υποστηρίξουν ότι ο Pole διώκεται για πολιτικά εγκλήματα (Αλεξόπουλος, Βάλλας, Σαρτζετάκης) υπέστησαν πειθαρχική δίωξη. Η τιμωρία τους ανεστάλη μετά και τη κινητοποίηση του νομικού κόσμου, όχι όμως και η έκδοση του Pole.

Από το 1976 ως το 1978 ο Pole ξανακλείνετε στο Straubing. Τον Μάρτιο του 1978 ακολουθεί νέα δίκη, με την κατηγορία της «ληστρικής εκβίασης», επειδή δέχτηκε να απελευθερωθεί το 1975. Καταδικάζεται σε τρία χρόνια και τρεις μήνες. Φυλακίζεται στο Κeisheim, απ' όπου αποφυλακίζεται οριστικά τον Σεπτέμβριο του 1982.

Η ανάμνηση του κινήματος συμπαράστασης φέρνει τον Pole και πάλι στην Ελλάδα. Το 1984 παντρεύεται τη δικηγόρο Κατερίνα Ιατροπούλου και εγκαθίσταται οριστικά στην Αθήνα.

Ο τότε Έλληνας υπουργός Δημόσιας Τάξης Αντώνης Δροσογιάννης (1985), τον ονομάζει «πρύτανη της τρομοκρατίας». Μέχρι το τέλος της ζωής του αποτελούσε αγαπημένο στόχο των αντιτρομοκρατικών σχεδιασμών, των μεγαλύτερων μυστικών υπηρεσιών.

Ο ίδιος εργάζεται ως καθηγητής γερμανικών, μεταφραστής και συγγραφέας. Αρθρογραφεί επίσης τακτικά στο περιοδικό «Σχολιαστής» και συμμετέχει στη συντακτική του ομάδα. Από το 1990 παρέχει την πολύτιμη φιλική του συνεργασία στον «Ιό».

Καμία από τις ανυπόστατες και βαθιά ανήθικες κατηγορίες δεν ανταποκρίνεται στον πραγματικό Rolf Pole. Βαθιά ανθρωπιστής ο ίδιος, απόλυτα συνειδητοποιημένος ειρηνιστής και εξαιρετικά καλλιεργημένος, βρέθηκε πρωταγωνιστής στη δίνη των γεγονότων στα «μολυβένια χρόνια» της δεκαετίας του '70 στη Γερμανία, εξαιτίας της προσήλωσής του στις αξίες της αλληλεγγύης, του αλτρουισμού και της συντροφικότητας. Την άρνησή του να προδώσει τις αρχές του τη πλήρωσε με φυλάκιση στα λευκά κελιά, απαγόρευση εργασίας και ασταμάτητες διώξεις. Η υγεία του κλονίστηκε ανεπανόρθωτα. Ωστόσο, έως το τέλος παρέμεινε Άνθρωπος με θάρρος και χιούμορ. Ο τίτλος που διάλεξε για το βιβλίο του «Το όνομά μου είναι Άνθρωπος» συνοψίζει όλα του τα πιστεύω.

Πολίτης του κόσμου, ως επαναστάτης, ο Rolf ένιωθε την Ελλάδα δεύτερη πατρίδα του: «Χωρίς τη δική σας αλληλεγγύη, έλεγε ο ίδιος δεν θα μπορούσα να σας μιλάω και να γράφω. Θα ήμουν νεκρός ή θαμμένος σε κάποια φυλακή». 

Μορφή της κάποτε επανάστασης ο Rolf Pole και πρότυπο ολοκληρωμένου, ανυπότακτου στον αυταρχισμό πολίτη, ευαίσθητος και τρυφερός, αλλά και συνάμα αλύγιστος και ακατάβλητος. Γοήτευε και σημάδευε ανεξίτηλα όσους είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν. Ήταν ημέρα Παρασκευή όταν μέσα στο δικαστήριο ο Rolf ψιθύριζε… «Κάντε ό,τι μπορείτε να μη με στείλουν αύριο, Σάββατο (..…) Σάββατο βρήκαν τον θάνατο οι περισσότεροι από τους συντρόφους…». Τον έστειλαν αυθημερόν…

Ήταν ημέρα Σάββατο και είχε παγωνιά όταν καμιά 200αριά Άνθρωποι μαζεύτηκαν στου µωγράφου ν' αποχαιρετήσουν τον Άνθρωπο. Έφυγε και η μουσική έπαιζε…η ίδια μουσική που αγάπησε, η ίδια μουσική που έπαιζε όταν ο ίδιος, μαζί με άλλους, αποχαιρετούσαν τον πατέρα του. Σύντροφοι, μαθητές, φίλοι, συγγενείς, συνάδελφοι, απλοί αγωνιστές, άλλοι με μαυροκόκκινες σημαίες στους ώμους, άλλοι με λουλούδια στα χέρια.

Μια νεαρή κοπέλα με καθάριο πρόσωπο έκλαιγε μ' αναφιλητά, μια μαυροφορεμένη γυναίκα μου ζήτησε να ρίξω τα λουλούδια μέσα, ήταν πολλά τα έριξα ένα-ένα και συνέχισα να κοιτάζω μπροστά…

«Αθάνατος» θα είναι μέσα στους διαρκείς αγώνες αυτών που τον γνώρισαν, αλλά και αυτών που έρχονται και δε θα τον γνωρίσουν… κάποια στιγμή, σε κάποιο τόπο, με κάποιο τρόπο θα τον «αναγνωρίσουν»… μπροστά τους, πλάι τους, μέσα τους.

Μιχάλης Σκούρτης

http://okde.org/spartakos/keimena/s74_pole_ms.htm

Η καταστροφή του κοινωνικού κράτους στην Ελλάδα

Ημερομηνία δημοσίευσης: 29/09/2011 εφημ. Η ΑΥΓΗ

Της Λίτσας Δουδούμη

Με πρόσχημα το χρέος και την κρίση εξελίσσεται στην ελληνική κοινωνία μια ραγδαία διαδικασία μείωσης του βιοτικού επιπέδου του λαού που οδηγεί στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό.

Η διαδικασία της εξαθλίωσης του λαού επιβάλλεται με δικτατορικό, φασιστικό, ρατσιστικό τρόπο και με τη βία.

Η χώρα κυβερνάται όχι από την πολιτική, αλλά από την οικονομική εξουσία, ερήμην του Κοινοβουλίου και της θέλησης του ελληνικού λαού. Κυριαρχεί μια ιδιότυπη κατοχή της χώρας από τις οικονομικές δυνάμεις του καπιταλισμού. Μας κάνουν έλεγχο και μιλούν στο όνομά μας οι Barroso, Van Rompuy και άλλοι υπηρέτες του

Η κυβέρνηση, κατ’ εντολή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία, ιδιωτικοποιεί τα κοινωνικά αγαθά και περικόπτει τις δημόσιες δαπάνες.

Τον Μάρτιο του 2011 η επίσημη ανεργία έφτασε το 16,2%, που σημαίνει 811.340 άνεργοι. Τα συνδικάτα εκτιμούν ότι οι άνεργοι είναι 1.000.000. Για πρώτη φορά εδώ και 40 χρόνια αυτοί που εργάζονται είναι λιγότεροι από τους άεργους. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Μαρτίου η ανεργία στους άντρες είναι 13,8% και στις γυναίκες 19,5%. Η ανεργία στους νέους 15-19 ετών είναι 42,5%. Στους νέους άνδρες 35,3% και στις νέες γυναίκες 49,7%.

Τα χαρακτηριστικά της εργασίας σήμερα είναι: Μερική απασχόληση, συμβάσεις ορισμένου χρόνου, μη καταβολή δεδουλευμένων, δανεισμός εργαζομένων, μείωση μισθών και συντάξεων, αδήλωτη εργασία, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, εκ περιτροπής εργασία. Και όλα αυτά σε συνδυασμό με μία ανεργία που καλπάζει προς το 22%, καθιστώντας πολύ πιο ευάλωτη τη θέση των εργαζομένων, που νιώθουν ότι δεν έχουν πλέον ούτε τη στοιχειώδη προστασία.

Aυξήθηκαν δραματικά οι προσελεύσεις παιδιών όλων των ηλικιών στα παιδικά χωριά, καθώς οι άνεργοι γονείς τους τα εμπιστεύονται εκεί προκειμένου να τους εξασφαλίσουν τα βασικά που οι ίδιοι αδυνατούν να προσφέρουν: φαγητό & στέγη!!!
Το 81% αφορά παιδιά ελληνικών οικογενειών!!!

«Ένα μεγάλο μέρος των μαγαζιών που πηγαίναμε ή συνηθίζαμε να βλέπουμε στη διαδρομή για το σπίτι μας είναι πλέον κλειστά, τα σχολεία της γειτονιάς μας κλείνουν, τα νοσοκομεία συγχωνεύονται, τα πτυχία απαξιώνονται, χάνονται τα επιδόματα, οι τράπεζες παίρνουν τηλέφωνο καθημερινά για να αποπληρώσουμε το δάνειό μας, όλο και περισσότεροι φίλοι ή συγγενείς μάς ζητάνε δανεικά» ("Εποχή", Ιωάννα Δρόσου).

Με πρόφαση την ανάγκη περικοπής των δημόσιων δαπανών και με στόχο την ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών αγαθών, έχει εξαπολυθεί επίθεση στην παιδεία, την υγεία τον πολιτισμό και το έτσι και αλλιώς μικρό κοινωνικό κράτος.

Οι δραστικές περικοπές στη χρηματοδότηση της δημόσιας παιδείας, πέρα από την επιδείνωση της ποιότητας της εκπαίδευσης, οδηγούν στην αμφισβήτηση του δωρεάν χαρακτήρα της δημόσιας παιδείας (π.χ. δίδακτρα για μεταπτυχιακές σπουδές και αγορά διδακτικών βιβλίων). Ο νόμος για την τριτοβάθμια εκπαίδευση αποτελεί τη χαριστική βολή στη δημόσια και δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση. Έγινε δραστικός περιορισμός, ακόμη κι εξαφάνιση ορισμένων εκπαιδευτικών παροχών, όπως η πρόσθετη διδακτική στήριξη, οι δομές ειδικής αγωγής, το ολοήμερο σχολείο, τα μουσικά σχολεία κ.λπ. Η συγχώνευση των σχολείων θα υποβιβάσει το επίπεδο μόρφωσης των παιδιών και θα φορτώσει τις οικονομικές συνέπειες στους ώμους των γονέων.

Στην υγεία και την ασφάλιση γίνονται τόσες και τέτοιες περικοπές που πολύ γρήγορα θα χειροτερεύσει η υγεία των Ελλήνων. Τα δημόσια νοσοκομεία οδηγούνται στην κατάρρευση. Έχουμε επιπλέον την αύξηση της συμμετοχής των ασφαλισμένων στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και την αύξηση του κόστους επίσκεψης των εξωτερικών ιατρείων των δημόσιων νοσοκομείων.

Γίνονται δραστικές περικοπές στις προνοιακές παροχές για τα άτομα με αναπηρία(ΑΜΕΑ), στους τρίτεκνους και τους πολύτεκνους, τους ψυχικά πάσχοντες, αλλά και στα επιδόματα ανεργίας.

Αν αυτό δεν είναι φασισμός, τότε τι είναι;

Οι βρεφικοί και παιδικοί σταθμοί, η βοήθεια στο σπίτι για τους ηλικιωμένους, έχουν συρρικνωθεί και βαδίζουν ολοταχώς προς την ιδιωτικοποίηση. Οι εργαζόμενοι που εργάζονται στις προνοιακές δομές μένουν απλήρωτοι για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Οι δημόσιες κοινωνικές δομές που υποστηρίζουν τις εργαζόμενες γυναίκες ήταν πάντοτε λίγες, όμως τώρα οι προσφερόμενες θέσεις για τα βρέφη, τα προνήπια, τη δημιουργική απασχόληση παιδιών και τη φροντίδα των παιδιών με αναπηρία μειώνονται συνεχώς, ενώ μεγαλώνει η ζήτηση γιατί όλο και περισσότεροι γονείς δεν μπορούν πια να πληρώνουν τις ιδιωτικές δομές.

Εν τω μεταξύ έχουν ήδη δημιουργηθεί ιδιωτικές δομές, αλλά και εταιρείες «εθελοντικού» χαρακτήρα που διαφημίζονται από την τηλεόραση και καλούν τους πολίτες «να προσφέρουν εθελοντική εργασία στους ηλικιωμένους πού είναι μόνοι και εγκαταλειμμένοι».

Οι προεκλογικές υποσχέσεις της κυβέρνησης για τη φροντίδα και την επανένταξη των κακοποιημένων γυναικών και των θυμάτων του trafficking παραμένουν ανεκπλήρωτες. Έκλεισαν και οι πολύ λίγοι ξενώνες που υπήρχαν.

Εμάς πάντως αυτή η εξέλιξη μας θυμίζει την εποχή του Όλιβερ Τουίστ, ή καλύτερα το έργο του Ένγκελς: "Η κατάσταση της εργατικής τάξης στην Αγγλία".

Αυτή την κατάσταση θέλει να εφαρμόσει η Ε.Ε. σε όλα τα κράτη, με την Οικονομική Διακυβέρνηση, γιατί θέλει να ανταγωνιστεί την Κίνα. Και για να γίνει αυτό, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες της Ευρώπης πρέπει να εργάζονται και να ζουν όπως οι Κινέζοι εργαζόμενοι.

Στις 29 Ιουνίου το δεύτερο Μνημόνιο ψηφίστηκε με απειλές, τρομοκρατία, βία, επίθεση με χημικά στις χιλιάδες διαδηλωτών στην πλατεία Συντάγματος, με καταστολή, με προβοκάτσια. Δεν περνάει όμως με τίποτα στον ελληνικό λαό, ο οποίος συνεχίζει να αγωνίζεται με τη σημαία της λαϊκής κυριαρχίας και της δημοκρατίας και είναι έξω στις πλατείες, για να προστατεύσει την κοινωνική δικαιοσύνη και τους θεσμούς και αυτός ο αγώνας -είτε το θέλουν είτε όχι- θα δικαιωθεί.

(Το κείμενο έχει γραφτεί στις 10 Ιουλίου 2011).

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=641781

Την Κυριακή η τελετή για την "αποκατάσταση" του Άρη Βελουχιώτη από το ΚΚΕ

Την Κυριακή στις 11 το πρωί, στην πλατεία Λαού της Λαμίας, θα πραγματοποιηθεί η εκδήλωση που διοργανώνει η ΚΕ του ΚΚΕ για την παρουσίαση της απόφασης της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης που αφορά στην πολιτική αποκατάσταση του καπετάνιου του ΕΛΑΣ  Άρη Βελουχιώτη.

Στην τελετή θα παρευρεθεί η γ.γ. της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα και θα μιλήσει το μέλος του Π.Γ. Τηλέμαχος Δημουλάς.

enet.gr, 17:59 Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

Σύντροφοι του ΚΚΕ  ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε....
... ο λαός μας  λέει:  "κάλιο αργά παρά ποτέ..."
γιατί θέλω να πιστεύω ότι για τους Αριστερούς συντρόφους ο  Άρης είναι Ένας ΕΘΝΙΚΟΣ ΗΡΩΑΣ ένα ΜΥΘΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ... και ευτυχές να είχαμε σήμερα έναν ΑΡΗ  ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ....

Άνανδρη επίθεση των ΜΑΤ με μάρμαρο (!) στην Αλεξάνδρα Τράγκα

Η εκπομπή "επανάσταση" δεν ήταν ούτε είναι μια "εύκολη" εκπομπή.

Η συμπαρουσιάστρια της εκπομπής που τόλμησε να συνεργαστεί με μια τέτοια εκπομπή έχει δεχθεί πολλές επιθέσεις.

Η πρώτη από μέλη του ίδιου του κινήματος που ανήκει. Την προσέβαλαν, της έθιξαν την τιμή της ως γυναίκα.

Σε δεύτερη φάση μας πέταξαν κεζάπι στο σύνταγμα (παρακράτος) με αποτέλεσμα να "καούν" τα ρούχα μας. Ευτυχώς δεν πάθαμε εγκαύματα διότι αμέσως τρέξαμε στα WC του συντάγματος και ξεπλύναμε το οξύ.

Δικοί μου συνεργάτες προσπάθησαν να με αποτρέψουν να συνεργαστώ μαζί της στην εκπομπή. Διέκοψα τη συνεργασία μαζί τους.

Στις 5 Οκτωμβρίου 2011 ένας εκ της ομάδας των ΜΑΤ πέταξε ένα κομμάτι μάρμαρο στο κεφάλι της κ. Τράγκα. 

Με αίματα στα χέρια και το κεφάλι τη μετέφερα στους γιατρούς του Συντάγματος οι οποίοι της παρείχαν τις πρώτες βοήθειες. Οι γιατροί (η Αλεξάνδρα ήταν σε κατάσταση σοκ) μου είπαν να μην την ακούσω και να την μεταφέρω το συντομότερο στον Ερυθρό Σταυρό.

Μόλις ηρέμησε λίγο από το σοκ τη μετέφερα με το ΙΧ μου στο νοσοκομείο αφού πρώτα ενημέρωσα την οικογέννειά της.

Της έραψαν το τραύμα (στην κορυφή της κεφαλής) χωρίς αναισθητικό και την πήγα για ακτινογραφίες. Αφού πέρασε και από νευροχειρούργο και ορθοπαιδικό (από τον κραδασμό της πρόσκρουσης επηρεάστηκε ελαφρώς και ο αυχένας) την πήγα στο σπίτι της όπου και αναρρώνει.

Νιώθω τιμή που έχω συμπαρουσιάστρια μια τέτοια αγωνίστρια. Μια αγωνίστρια που ούτε δάκρυσε όταν την έραβαν χωρίς αναισθητικό. Την χλεύασαν, την εξευτέλισαν, της έριξαν κεζάπι, της άνοιξαν το κεφάλι και αυτή αγωνίζεται στο πλευρό μου για την πραγματική, αδέσμευτη ενημέρωση.

Διαθέτουμε φωτογραφίες και βίντεο με τα πρόσωπα των υπαιτίων. Δεν θα το αφήσω έτσι. Θα δώσω τη μέγιστη δημοσιότητα μέσω της εκπομπής και μέσω του διαδικτύου. Ζήτησα γνωμάτευση από το νοσοκομείο. Οι υπεύθυνοι θα τιμωρηθούν.

Ένα πρότυπο Έλληνίδας δημοσιογράφου που μάχεται για την αλήθεια. Πρόσφατα μας "έκοψαν" την εκπομπή της Πέμπτης και μετέφεραν την εκπομπή της Τρίτης στις 12.00 τη νύχτα οδηγώντας ουσιαστικά στον οικονομικό θάνατο την εκπομπή.

Ζητήσαμε ακρόαση από τον Real FM για να κάνουμε αφιλοκερδώς 1 ώρα εκπομπή την εβδομάδα με τον ίδιο τίτλο "επανάσταση" για τα νέα των κινημάτων. Η συνάντηση δεν έγινε ποτέ.

Δεν το βάζουμε κάτω. Αγωνιζόμαστε εδώ και 2 χρόνια. Από Blogs, κινήματα, δρόμους, πλατείες. Αυτό που μας κρατάει "ζωντανούς" είναι πλέον η μεγάλη αγάπη του κόσμου. Μας χαιρετάτε στο δρόμο, κορνάρετε με τα αυτοκίνητα. Φωνάζετε να συνεχίσουμε. Σας υποσχόμαστε ότι από οποιοδήποτε μετερίζι θα το κάνουμε.

Περαστικά Αλεξάνδρα και μεγάλη μου τιμή που σε έχω δίπλα μου στον αγώνα.


Παπατόλης Θωμάς

            6940 577 687 begin_of_the_skype_highlighting            6940 577 687      end_of_the_skype_highlighting      

Υ.Γ Διαδόστε το άρθρο. Αντιγράψτε ελεύθερα. Εμείς θα το στείλουμε σε όλα τα μέσα ενημέρωσης και blogs.

http://www.epanastasi.tv/content/%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B7-%CE%B5%CF%80%CE%AF%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BC%CE%B1%CF%84-%CE%BC%CE%B5-%CE%BC%CE%AC%CF%81%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B1-%CF%84%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%B1

Πλωτίνος Κωνσταντίνος Ροδοκανάκης ή Ροδοκανάτης Plotino Rhodakanaty

24grammata.com/ πολιτική/ απόδημοι

σχετικά άρθρα στα 24grammata.com: 1.  Ο αναρχικός Πλωτίνος Ροδοκανάτης και η δράση του στο Μεξικό

2. Plotino Constantino Rhodakanaty: Introduction to a Mormon Anarchist (αγγλική γλώσσα)

3. Plotino Rhodakanaty: De Atenas a Chalco (Sin pasar por la Tcheka*) – ισπανική γλώσσα-

Έλληνας φιλόσοφος, ακαδημαϊκός και αναρχικός οργανωτής του 19ου αιώνα, απόστολος του ουτοπικού Σοσιαλισμού στο Μεξικό.

γράφει ο Βλάσης Γ. Ρασσιάς

Πλωτίνος Κωνσταντίνος Ροδοκανάκης ή Ροδοκανάτης (1828 – περ. 1887). Έλληνας φιλόσοφος, ακαδημαϊκός και αναρχικός οργανωτής του 19ου αιώνα, απόστολος του ουτοπικού Σοσιαλισμού στο Μεξικό. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 14 Οκτωβρίου 1828 και σε λίγο, μετά τον θάνατο του πατέρα του, εγκαταστάθηκε με την Αυστριακή μητέρα του στην Βιέννη, όπου μετά από παρότρυνσή της σπούδασε Ιατρική.
ΠΡΟΣΧΩΡΗΣΗ ΣΤΟΝ ΟΥΤΟΠΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ
Τις ιατρικές του σπουδές συνέχισε αργότερα στο Βερολίνο, μετά από μία σύντομη διακοπή το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του έτους 1848, όταν ταξίδεψε στην Βουδαπέστη για να συμμετάσχει στην συνταγματική επανάσταση κατά των Αυστριακών. Παράλληλα με τις ιατρικές σπουδές του στο Βερολίνο, μελέτησε επιμελώς Πολιτική Φιλοσοφία, επηρεάστηκε αρχικά από τον Χέγκελ και στην συνέχεια κατάληξε θαυμαστής του ουτοπιστή σοσιαλιστή Σαρλ Φουριέ (1772 – 1837) και του μουτουαλιστή – φεντεραλιστή αναρχικού Πιερ Zοζέφ Προυντόν (1809 – 1865). Το 1850 μάλιστα ταξίδεψε στο Παρίσι για να συναντήσει προσωπικά τον Προυντόν, του οποίου εκτιμούσε πολύ το έργο «Τι είναι ιδιοκτησία» («Qu’est-ce que la propriete? Recherche sur leprincipe du droit et du gouvernement», 1840).

Τα επόμενα χρόνια η οικογένειά του άρχισε να αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα και το 1857 επέστρεψε στην Βιέννη, ενώ ο ίδιος εγκαταστάθηκε στο Παρίσι για να σπουδάσει Πολιτική Φιλοσοφία. Εκεί έμαθε επίσης ισπανικά και το 1858 συνέγραψε το πρώτο του φιλοσοφικό δοκίμιο με τίτλο «De la Naturaleza» («Για τη Φύση», που εκδόθηκε το 1860). Στο Παρίσι γνώρισε μεξικανούς σοσιαλιστές, από τους οποίους έμαθε για τις αγροτικές μεταρρυθμίσεις που είχε υποσχεθεί ο αντικληρικαλιστής πρόεδρος της χώρας Ιγνάθιο Κομονφόρτ (Ignacio Comonfort, 1812 – 1863), αλλά και για την πρόσκλησή του σε ξένους να μεταναστεύσουν εκεί προς δημιουργία ανεξάρτητων αγροτικών κοινοτήτων.

ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΜΕΞΙΚΟ
Στα νέα αυτά, ο Ροδοκανάκης συνέλαβε το σχέδιο να οργανωθούν και να λειτουργήσουν οι κοινότητες αυτές ως σοσιαλιστικές ουτοπικές κομμούνες και συνειδητοποίησε ότι στο άμεσο μέλλον θα έπρεπε να ταξιδέψει στο Μεξικό. Καθώς όμως η κυβέρνηση του Κομονφόρτ έπεσε στις αρχές του 1858, εγκαταστάθηκε προσωρινά στην Ισπανία, επωφελούμενος από την αναμονή του, μέχρι να σταματήσει ο «εμφύλιος της μεταρρύθμισης» (1857 – 1861) στο Μεξικό, ώστε να τελειοποιήσει τα ισπανικά του.

Το έτος 1861 (κατά τον Τζων Χαρτ) ή 1863 (κατά τον Mαξ Nεττλώ) ο Ροδοκανάκης αναχώρησε τελικά από την Ισπανία για την Βέρα Κρουζ του Μεξικού (καθώς αναφέρεται αλλού ότι το 1862 βρισκόταν στην Αθήνα, όπου συμμετείχε στην αντι-οθωνική εξέγερση και επίσης προσπάθησε ανεπιτυχώς να συγκροτήσει μια αναρχική ομάδα με τον Εμμανουήλ Δαδάογλου, αληθέστερη φαίνεται η χρονολογία του Νεττλώ). Με την άφιξή του εκεί, οργάνωσε την πρώτη αναρχική ομάδα του Μεξικού, την οποία κυρίως αποτελούσαν φοιτητές, μεταξύ των οποίων ήσαν οι Φραντσίσκο Zαλακόστα (Francisco Zalacosta), Σαντιάγκο Bιλλανουέβα (Santiago Villanueva), Xουάν δε Mάτα Pιβέρα (Juan de Mata Rivera) και Xερμενεγκίλδο Bιλαβιθένθιο (HermenegildoVillavicencio), που όλοι θα εξελιχθούν αργότερα σε σημαντικές προσωπικότητες του μεξικανικού κινήματος.

ΟΥΤΟΠΙΚΟΣ ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ
Αμέσως μόλις έφθασε στο Μεξικό συνέγραψε και δημοσίευσε την μπροσούρα «CartillaSocialista el catecismo elemental de la escuela de Carlos Fourier – El Falansterio» («Σοσιαλιστικό Αλφαβητάρι της στοιχειώδους κατήχησης της Σχολής του Κάρολου Φουριέ – Το Φαλανστήριο»), επάνω στο με ποιόν τρόπο μπορεί να συγκροτηθεί, σύμφωνα με τις ιδέες του Φουριέ, μία ουτοπική αγροτική κοινότητα και, σε συμπλήρωσή του, συνέγραψε και δημοσίευσε το 1864 την μπροσούρα «Neopanteismo, consideracionsobre el hombre y la naturaleza» («Νεοπανθεϊσμός, εκτίμηση για τον άνθρωπο και τη φύση»). Στο «Σοσιαλιστικό Αλφαβητάρι», ο Ροδοκανάκης τόνιζε: «Ποιος είναι ο υψηλότερος και λογικότερος σκοπός στον οποίο πρέπει να αφιερωθεί το ανθρώπινο μυαλό; Στην επιτυχία μιας οικουμενικής αδελφότητας ανάμεσα και στα άτομα και στους λαούς, για την επιτυχία μιας γήϊνης ανθρώπινης μοίρας. Και ποια είναι η παρούσα κατάσταση της ανθρωπότητας; Οι άνθρωποι διαιρούνται παντού στη γη, όσον αφορά το οικονομικό τους επίπεδο, την τάξη, τα κόμματα, τις εθνικότητες κ.λπ. Η κατάσταση αυτή προκαλεί ανάμεσα στους ανθρώπους την καταστροφή καθενός ξεχωριστά και όλων μαζί, προκαλεί εχθρότητες και μίση, βία αρκετή ή λίγη, αντί για την αρμονία που έπρεπε να τους ενώνει, για την κοινή τους ευτυχία και για την εκπλήρωση της κοινής τους τύχης. Εξαιτίας της κατάστασης αυτής και παρά την εξαιρετική πρόοδο της ανθρωπότητας τους τελευταίους τρεις αιώνες, ειδικά στα ευρωπαϊκά έθνη, η ανθρωπότητα βρίσκεται ακόμα σε παγκόσμια κλίμακα κάτω από μια διαβολική εξουσία».

ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Το έτος 1865 ίδρυσε την μπακουνική «Kοινωνική Λέσχη των Σπουδαστών» («ClubSocialista de Estudiantes», C.D.E.), η οποία συντόνισε τους εργάτες της υφαντουργίας να ιδρύσουν τον Μάρτιο της ίδιας χρονιάς το πρώτο μεξικανικό συνδικάτο με την επωνυμία «Sociedad Mutua del Ramo del Hilados y Tejidos del Valle de Mexico» («Αλληλοβοηθητικός Σύνδεσμος του Κλάδου των Υφαντουργών και των Εργατών της Πεδιάδας του Μεξικού»), που με την σειρά του οργάνωσε τον Ιούνιο την πρώτη ιστορικά καταγραμμένη μεξικανική εργατική απεργία.

Tον Ιανουάριο του ίδιου έτους επίσης, ο Ροδοκανάκης είχε ήδη ιδρύσει στην πόλη Tσάλκο του νοτιοανατολικού Μεξικού ένα ελευθεριακό σχολείο, την «Escuela Modernay Libre» («Σύγχρονο και Eλεύθερο Σχολείο») ή «Escuela del Rayo y del Socialismo» («Σχολείο του Φωτός και του Σοσιαλισμού»), όπου διδασκόταν συστηματικά η θεωρία για μία διαφορετική κοινωνία, στηριγμένη αποκλειστικά στον αγροτικό κολλεκτιβισμό, με στόχο την διαμόρφωση μορφωμένων σοσιαλιστών αγροτών, ικανών ρητόρων και οργανωτών.

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΤΣΑΛΚΟ
Tο 1869 ο σπουδαστής της «Escuela Moderna» Χουάν Tσάβες Λόπεζ (Juan ChavezLopez) παρότρυνε σε εξέγερση τους αγρότες του Tσάλκο με σύνθημά του «soy socialistaporque soy enemigo de todoslos gobiernos y comunista porque mis hermanos quierentrabajar las tierras en comun» («είμαι σοσιαλιστής γιατί είμαι εχθρός όλων των κυβερνήσεων και είμαι κομμουνιστής γιατί θέλω να καλλιεργώ με τα αδέλφια μου την κοινή μας γη» ).

Η εξέγερση εξαπλώθηκε γρήγορα στις γύρω πόλεις και χωριά, ενώ σε υποστήριξή της οι Pοδοκανάτης (που φοβούμενος ωστόσο τα αποτελέσματα της βίας, είχε φύγει από το Τσάλκο το 1867) και Zαλακόστα βοήθησαν τον Τσάβες Λοπεζ να συντάξει και να εκδώσει στις 20 Απριλίου 1869 το «Manifesto a todos los optimidos y robres de Mexico ydel universo» («Mανιφέστο προς όλους τους καταπιεσμένους και φτωχούς του Mεξικού και της οικουμένης»), με το οποίο καλούσε τον μεξικανικό λαό στα όπλα ενάντια στους μεγαλοτσιφλικάδες («μας έχουν μεταβάλλει σε αντικείμενα των μεγάλων τους καταχρήσεων, έχοντας δημιουργήσει ένα σύστημα εκμετάλλευσης, με το οποίο εννοείται ότι διαφοροποιούμαστε και με το οποίο μας αρνούνται τις πιο απλές απολαύσεις της ζωής») και την Εκκλησία («και ποιος είναι αυτός που έχει συντελέσει ώστε να μας κρατήσει άφωνους, ταπεινωμένους, σε κατάσταση άγνοιας και σκλαβιάς; Η Εκκλησία, ειδικά η Εκκλησία… Οι υποκριτικοί της ιεραπόστολοι… οι καλόγεροι που λένε ότι όλα είναι μάταια…»).

Όταν οι επαναστάτες κατάλαβαν αρκετές πόλεις και χωριά και έκαψαν τα δημοτικά αρχεία και τις λίστες των χρεών, επενέβη τελικά ο στρατός της κυβέρνησης Μπενίτο Χουάρεζ, η εξέγερση πνίγηκε στο αίμα και ο ηγέτης της Τσάβες Λόπεζ πιάστηκε και τουφεκίστηκε στην αυλή της «Escuela del Rayo del Socialismo» το πρωί της 1ης Σεπτεμβρίου 1869.

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ
Η εφημερίδα “Η Διεθνής” που εξέδιδε η ομοσπονδία “Η Κοινωνία”
Σύμφωνα με τον ιστορικό D. Tapizo, ο Ροδοκανάκης μετάφρασε στα ισπανικά (με το ψευδώνυμο «Jose Cosmos») ένα σημαντικό τμήμα του έργου του Προυντόν, που εκδόθηκε το 1870 στην Bαρκελώνη και το 1877 στο Mεξικό. Από τις 16 Απριλίου έως τις 10 Ιουνίου 1874 εξέδωσε την φιλοσοφική επιθεώρηση «Κρανιοσκόπιιο – Φρενολογικό και Επιστημονικό Περιοδικό» («El Craneoscopio – Periodico Frenologico y Cientifico»), στην οποία δημοσίευσε θεωρητικά άρθρα του με ύφος που διέφερε αισθητά από τα προγενέστερα δικά του που στόχευαν στο εργατικό και αγροτικό κοινό. Στοχεύοντας προφανώς στο να προσηλυτίσει στον Σοσιαλισμό τους πιο καλλιεργημένος αναγνώστες μέσω της Ιστορίας της ευρωπαϊκής Φιλοσοφίας, επέδειξε αξιοσημείωτη σειρά γνώσεων, παραθέτοντας από Οράτιο και Πασκάλ μέχρι Ντεκάρτ, Λέϊμπιτζ και Χέρμπερ. Ξεκινώντας αρχικά από τον μορμονικό χριστιανισμό κατέληξε τελικά σε έναν ιδιότυπο πανθεϊσμό, όπου ο Θεός περιγράφεται ως το σύνολο «των αιώνιων νόμων του Κόσμου»: «όχι άλλη ιδιωτική ιδιοκτησία, οι γυναίκες θα απελευθερωθούν, η άγνοια θα εξαλειφθεί, και αυτό επειδή απλώς κάθε τι είναι αντικείμενο των νόμων της προόδου. Ο κόσμος κατευθύνεται προς μια ολοκληρωτική ενότητα κάτω από ένα σύστημα ελευθερίας» («El Craneoscopio», 16, 22 και 29 Απριλίου 1874).

Tον Mάϊο του 1876 η μπακουνική αναρχική ομοσπονδία «La Social» («H Kοινωνία», που απετέλεσε το διάδοχο σχήμα της «Kοινωνικής Λέσχης των Σπουδαστών» και συντόνιζε 60 περίπου μεξικανικές ομάδες) των Pοδοκανάκη και Ζαλακόστα εξέδωσε την εφημερίδα «La International» («H Διεθνής»), όπου δημοσιεύθηκε ένα πρόγραμμα για την κατάργηση όλων των κυβερνήσεων, την κοινωνική επανάσταση και την αναρχική οργάνωση της κοινωνίας: «Η ομοσπονδία La Social έχει ως πρόγραμμά της την παγκόσμια ένωση. Δεν αναγνωρίζει εθνικότητα. Τα τρία σύμβολά της είναι ελευθερία, ισότητα και αδελφότητα. Η Ιερή Ιδέα» (εφημερίδα «El Hijo del Trabajo», 9 Μάη 1876).

ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Μετά τον θάνατο του στενότερου συντρόφου και συνεργάτη του Φραντσίσκο Zαλακόστα στην διάρκεια της μεγάλης αγροτικής εξέγερσης του κεντρικού Μεξικού (1878 – 1884), ο Ροδοκανάκης εγκατέλειψε την χώρα και επέστρεψε στην Ευρώπη το 1886, ενώ ήδη από τις 20 Νοεμβρίου 1879 είχε προσχωρήσει στον μορμονισμό. Το πού, πώς και πότε πέθανε αυτός ο μεγάλος Έλληνας επαναστάτης δεν είναι γνωστό.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Hart John Mason, «Anarchism and the Mexican Working Class 1860 – 1931», εκδόσειςUniversity of Texas Press», Austin, 1978 «
Illades Carlos, «Rhodakanaty y la formacion del Pensamiento Socialista en Mexico», εκδόσεις «Anthropos», Barcelona, 2002
Illades Carlos, «Las otras ideas. El primer socialismo en Mexico, 1850 – 1935», εκδόσεις«Era», Mexico, 2008
Nettle Max, «Ιστορία της Αναρχίας», εκδόσεις «Διεθνής Βιβλιοθήκη», Αθήνα, 1999
Ρόμβος Τέος, «Πλωτίνος Ροδοκανάτης, ένας Έλληνας Αναρχικός», εκδόσεις «Ηλέκτρα», Αθήνα, 2005
knol.google.com

Εφιάλτης το νέο δάνειο.

Τα ΜΑΤ του καθεστώτος χτυπάνε αλύπητα τους αγανακτισμένους κι έχουν "πνίξει" το Σύνταγμα με χημικά

- Τα ΜΑΤ έχουν ''πνίξει'' στα χημικά το Σύνταγμα για να κρατήσουν την πλατεία ανοιχτή 
- Πανδαιμόνιο από τις συγκρούσεις- Μία γυναίκα τραυματίστηκε και έπεσε αιμόφυρτη (δείτε φωτό και βίντεο)
- Η εντολή στους αστυνομικούς είναι να κρατήσουν το δρόμο ανοιχτό 

ΩΡΑ 20.45: Αγανακτισμένοι έχουν πάρει θέση στην Αμαλίας. Φωνάζουν συνθήματα κατά της κυβέρνησης και δεν πλησιάζουν τις δυνάμεις των ΜΑΤ, που παραμένουν στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Η προσέλευση του κόσμου συνεχίζεται...

(Λίγα λεπτά πριν την επάνοδο των πολιτών στη Λ. Αμαλίας)

                  (Διαμαρτυρία για τα έκτακτα χαράτσια της κυβέρνησης)

(Αστυνομική βία κατά διαδηλωτή)


Λίγο πριν από τις 19:15, ομάδα ατόμων που επεχείρησε να αποκλείσει την κυκλοφορία επί της Λεωφόρου Αμαλίας ήρθε αντιμέτωπη με άνδρες των ΜΑΤ.

Για αρκετά λεπτά επικράτησε ένταση και σε αρκετές περιπτώσεις οι διαδηλωτές δέχτηκαν την αναίτια επίθεση των ΜΑΤ, ενώ ερίφθησαν χημικά προκειμένου να απομακρυνθούν οι πολίτες. Πολλοί συγκεντρωμένοι βρίσκονται κοντά στο στέκι των 300 Ελλήνων και στη μέση της πλατείας, γύρω από το συντριβάνι.

(Μία γυναίκα που έφερε μικροτραύματα)
Δείτε περισσότερα σε newsit και zougla